عشق واقعی خداست

من سيلی خور عشقم !

سيلی خور تمام لحظه های زمان

كسی كه حس مي كرد صدای باران آخر عشق است

و كبوتر قاصديست كه همتا ندارد !

ستاره چشمك مي زند تا شبی، كسی در اين وانفسای زندگی اميد وارانه زندگی كند...

كسی كه منتظر است !

می خواهی صادقانه بگويم...

تمام شد !

شكست... نه...نه... سكوتم نه !

دلم !

و له شد... احساسم!

تمام شد...

تكراری شد ...

عشق... انتظار ... سكوت

نه نفسم تمام نشده

اين منم كه وداع مي كنم با تو ... با تنهايی خود !

كوله بارم پر شد از نبودنت !

سفر ...! چه زيباست ...!

و عشق چه تلخ ... به تلخی گريه های نا تمام من !

به سردی دستان انتظار!

ديگر خدا نگاهم نمی كند ...!

هر چه صدا مي زنم

به در خانه اش مي كوبم

جوابم را نمی دهد ... حرفی نمی زند

در مقابل ما حرفی برای گفتن ندارد

برديم آبروی عشق را ... آبروی منتظر بودن... آبروی خدا را !

هيـس ...!

حرفی نزن ...

من خيلی وقت پيش تمام شدم ... خيلی وقت پيش ... اما تو نديدی !

نه ... خيال نكن بينا هستی ...

اَه ...طعم گس عشق ... !

نه برای من طعمی ندارد ...

فقط بوی مرگ می دهد ... بوی مردن در چنگال بی رحمش ...

خيلی وقت است به آخر خط رسيدم و نقطه گذاشتم پايان بودنم !

وقتی بودم تو هيچوقت نفهميدی كه هستم ...

حالا ميروم كه شايد بفهمی بودم ...

اما می دانم خيالم باطل است ...!

تو هيچوقت نخواهی فهميد كه من بودم

بودم ... بودم...

اين چند وقت كه اينجا پر سه مي زدم و فقط برای تو يك سايه بودم

ببخش اگر سايه ام بی رنگ بود !

من سايبانی بودم كه آفتاب را به تو داد نه سايه را !

ببخش...!

اما دلم را نمی دانم ... شايد بخشيد ...

و همه دلهايی كه برای من به وسعت آسمان پاك بودند و پر از عشق

و هميشه هر وقت هر زمانی دلم می گرفت و هق هق امانم را می بريد

حتی سراغشانم آرامم می كرد

می خواهم مرا به خاطر بسپاريد نه به خاطره ها !

و بخشش مرا برای بی صدا مردنم پذيرا باشيد !

و تو ...

سعی كن مرا به خاطره ها بسپاری مثل هميشه !

خداحافظ عشق ...!